Nu de verkiezingen achter de rug zijn, breekt er een interessante periode aan, waarin een nieuw kabinet zal moeten worden geformeerd. De samenstelling van de coalitie zal bepalend zijn voor de veranderingen die ons land de komende jaren zal doormaken.

Mochten verkiezingsbeloftes van enige waarde zijn, dan is de kans groot dat er ook ingrijpende stelselwijzigingen in de gezondheidszorg zullen worden doorgevoerd. Een van de elementen van dit stelsel, waarbij de standpunten van de verschillende politieke partijen fors uiteenlopen, is het eigen risico. Hier zal dus vrijwel zeker stevig over gediscussieerd en onderhandeld worden. Is het eigen risico – volgens tegenstanders – een boete op ziek zijn, of – volgens voorstanders – een effectieve maatregel om overconsumptie van zorg tegen te gaan. Of moet het worden gezien als een verkapte belastingmaatregel om het gat tussen premieopbrengsten en zorgkosten te dichten? De standpunten over het eigen risico kunnen zo ver uiteenlopen, omdat er weinig onderzoek naar het nut en de effecten is gedaan. Een fatsoenlijke factcheck van een politiek standpunt wordt hiermee vrijwel onmogelijk.
Bekend is dat het eigen risico op korte termijn de vraag naar zorg afremt. Een aantal mensen ziet af van medische zorg. Een onverstandige keus, want verergering van klachten en extra kosten liggen onvermijdelijk in het verschiet. Vanuit de zorg klinkt dit geluid al jarenlang, maar tot toe is dit aan politieke dovemansoren gericht. Het is te hopen dat het nieuwe kabinet het eigen-risico-vraagstuk eindelijk eens duurzaam en economisch onderbouwt en SMART gaat aanpakken. Hopelijk zal daarbij ook aandacht zijn voor de schat aan ervaring en kennis die zorgverleners over dit onderwerp hebben.

Jos Lüers, hoofdredacteur
Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.
maart 2017