De papieren telefoongids is niet meer. Een veelgebruikt product, waarvan we twintig jaar geleden niet hadden gedacht er ooit zonder te kunnen, houdt op te bestaan. Niet omdat de behoefte verdwenen is, maar omdat de wereld om ons heen is veranderd en die behoefte nu op een andere manier kan worden vervuld. Een aardige gelegenheid om eens te filosoferen over de veranderingen die we mogelijk in de komende twintig jaar kunnen verwachten. Ik voorspel er drie:

– In 2038 is er geen AIS meer, evenmin als het HIS, ZIS en KIS. Google en Facebook zijn er in geslaagd een patiëntdossier te ontwikkelen dat voldoet aan alle privacywetgeving en waarbij de patiënt bepaalt welke van zijn zorgverleners toegang krijgen en bepaalde gegevens mogen toevoegen of inzien. Zorgverleners doen dit via gratis applicaties van Google en Facebook. Deze partijen verkopen analyses van hun data voor veel geld aan de overheden en verzekeraars. Patiëntdata worden toegevoegd via gecertificeerde activity en lifestyle trackers, biochemische sensoren op smartphones, analyse van social media posts en door middel van elektronische therapietrouwsignalering – deze gegevens worden door middel van blockchain-technologie geverifieerd.
– Over twee decennia wordt de basisverzekering niet meer uitgevoerd door de zorgverzekeraars, omdat ze er onvoldoende in slagen de kosten van de zorg uit de basisverzekering in de hand te houden. De premies dreigen de pan uit te rijzen, waarop de overheid besluit de basisverzekering zelf uit te gaan voeren. De premies worden via de Belastingdienst geïnd, het basispakket wordt aanzienlijk uitgedund en wie het zich kan veroorloven neemt een aanvullende verzekering bij een schadeverzekeraar. Deze zijn overigens ook gestart met eigen klinieken met een geïntegreerde eerstelijn.
– Over twintig jaar is de receptregelvergoeding afgeschaft. Apothekers verdienen hun inkomen via een abonnementshonorarium en het behalen van targets met betrekking tot klinische uitkomsten van hun clientèle. Het recht op medicatie van een patiënt wordt bepaald op basis van algoritmes die gebaseerd zijn op big data die wereldwijd verzameld worden. Medicatie uit het basispakket wordt door de overheid ingekocht en in het geval van chronische medicatie door regionale distributiecentra verspreid. Apothekers richten zich op de distributie van incidentele medicatie, optimalisatie van de therapietrouw en registratie van ervaringen en resultaten.
De wereld om ons heen blijft in beweging en daardoor kan niemand de toekomst en de snelheid van veranderingen exact voorspellen. Toch hadden we twintig jaar geleden, met de ontwikkelingen die destijds gaande waren, wellicht wel kunnen voorzien dat het telefoonboek zou verdwijnen. Mijn voorspellingen zouden dus ook zomaar uit kunnen komen. En ter relativering voor het geval u dat een somber of schokkend vooruitzicht vindt: zit u nog te wachten op een nieuw telefoonboek?

Jos Lüers, hoofdredacteur
Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.
januari 2018