Nog steeds krijgen veel apotheken de rekening gepresenteerd, wanneer ze de door de patiënt teruggebrachte medicijnen als chemisch afval bij de gemeente inleveren. In plaats van dankbaarheid voor deze onbetaalde inzameling van particulier afval, moet er tot in de Tweede Kamer worden gesoebat om op zijn minst geen rekening te krijgen voor deze milieusparende werkzaamheden.

Maar wordt het langzamerhand niet eens tijd om ‘outside the (chemo)box’ te kijken? Bij normaal gebruik komen geneesmiddelen, hun metabolieten en hulpstoffen in het rioolwater terecht. Grotendeels kunnen deze stoffen hieruit gezuiverd worden. Slechts een klein deel belandt in aantoonbare concentraties in het oppervlaktewater en leidt hypothetisch tot milieuschade, zoals onvruchtbare vissen.
Volgens het RIVM vormen geneesmiddelen momenteel geen bedreiging voor de waterkwaliteit. Niet gebruikte geneesmiddelen door het afvoerputje dan maar, in plaats van bij het chemisch afval? Dat is ook weer geen goed idee. De zuivering van water is namelijk een moeilijk proces, dat ook weer niet onnodig nog lastiger gemaakt moet worden.
Mijn analytisch chemische kennis is enigszins weggezakt, maar ik herinner mij dat geneesmiddelen grotendeels bestaan uit koolstof-, waterstof-, zuurstof-, stikstof-, zwavel- en fosfor-atomen, vaak in zoutvorm gekoppeld aan gewone kalium- en natriumionen. Bij verbranding van complexe verbindingen van deze atomen, dus ook geneesmiddelen, ontstaan verbindingen zonder werkzaamheid en met minder milieugevolgen dan uw open haard of vuurkorf. Zullen we daarom niet gewoon stoppen met die achterhaalde folklore van het inzamelen van ongebruikte medicijnen in de apotheek en onze patiënten adviseren om de middelen die ze niet meer nodig hebben, gewoon aan de vuilnisman mee te geven? Dan verandert misschien ook het imago dat geneesmiddelen puur gif zouden zijn.

Jos Lüers, hoofdredacteur
Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.
juni 2017